Reisverslag februari 2024

Vandaag, 4 februari vertrekken we weer naar Shirimatunda in Tanzania om daar weer te gaan werken. 

We gaan met z'n vieren en hopen weer de nodige klussen te kunnen klaren.

We proberen om de paar dagen de website bij te werken, als we tenminste Wifi hebben. Dat is niet altijd zo.

We houden jullie op de hoogte.

Na een lange reis zijn we maandagmiddag om 13.00 uur geland op de Kilimanjaro AirPort waar onze taxichauffeur al op ons stond te wachten.
We liepen zo de hitte in. Deze keer logeren wij niet in het Panamahotel in Moshi maar in een groot huis in Soweto, waar we het rijk alleen hebben. Een mooie tuin om lekker buiten te zitten.
Dinsdag zijn we naar het project gegaan waar we weer met open armen werden ontvangen. Er was een nieuwe directeur, een heel jong iemand
In goed overleg is besloten dat we een klaslokaal opknappen, een waterput aanleggen bij het toiletgebouw  en heel veel kleine klusjes
Die dag hebben we besteed aan het inkopen doen in de stad.
Woensdagmorgen gingen echte werk beginnen. Henk start met de drie werkers aan het uitkappen voor de fundering. Er wordt zand geregeld, steentjes en cement.
Jan begint aan het herstellen van de schoolbanken en Petra en Annie gaan aan het schoollokaal beginnen. Eerst alles zuiver maken en dan kan er morgen begonnen worden met het texen.
Op tijd gestopt, nog een pilsje gedronken met de werkers en weer naar huis.
Jan kookt elke avond.. we krijgen soms verrassende gerechten zoals gisteren........ wortelstamp met worstjes.
Met enige regelmaat valt hier de stroom uit en dus ook geen WiFi
We proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden

10 Februari 2024
We zijn al weer 4 dagen aan het werk. De mannen zijn aan het waterpunt bezig. Vrijdag is de fundering gestort zodat die in het weekend kan drogen. Er zijn wel een paar heftige regenbuien geweest maar dat is er goed voor.
Aan de klaslokalen wordt flink gewerkt.
De muren zijn getexd. Mr. Macha, de timmerman, is al geweest om de ramen en de deur op te meten. Er komt glas in de ramen ook gedaan door Mr. Macha. Er wordt hard gewerkt om een aantal schoolbanken op te knappen. Die zijn er veel te weinig met als gevolg dat er wel een 25 kinderen voor het schoolbord op de grond liggen. En dat in meerdere klassen. Je kunt het je niet voorstellen.
Na het werk willen wij naar “ons” cafeetje gaan maar dat is failliet. Dan het volgende maar. Het is altijd gezellig om samen met onze werkers in het cafeetje de dag af te sluiten.
In het weekend gaan we niet werken. Dan moeten we weer nieuwe energie op doen. Zaterdag zijn we naar de grote markt geweest waar het krioelde van een soort tuk-tuks, auto’s en motors en dat allemaal in die smalle paden tussen de “kraampjes”
Morgen ligt een wandeltocht in de planning

14 februari 2024
 We hebben weer stroom dus ook weer WiFi. Meestal heb je hier maar een halve dag   stroom en de rest van de tijd lopen we hier in huis met de zaklamp rond. Och alles went.
 We zijn al weer op de helft van onze werkvakantie en hebben al veel bereikt.
 Onze 3 werkers, Joseph, Augustin en Alex zijn het waterpunt aan het metselen. Henk is   met Richard het plafond in een klaslokaal aan het maken. Jan maakt de schoolbanken   die kapot zijn weer in orde en Petra en Annie zijn in het klaslokaal aan het schilderen.   Petra schildert op de muren cijfers en letters en bloemen. Het gaat er zeker fleurig   uitzien. Er zitten 65 kinderen in de klas. Als de banken weer terug staan zien we of er   evt, bijgemaakt moeten worden. Als dat financieel mogelijk kunnen we er nog bijmaken.
 De jongens hier zijn helemaal gek van voetbal. Ze hebben al 2 ballen van ons gekregen.
 Van een gulle gever hebben we geld gekregen dat we zinnig moeten besteden aan   speelmateriaal voor de kinderen. Daarom hebben wij “ het smetje Sancho”
 opdracht gegeven om 2 goals te maken van zwaar materiaal zodat het niet kapot kan.
 Een deze dagen zullen ze klaar zijn en worden de poten in het cement in de grond gezet.
 Een fluitje hebben we ook al gekocht. Dus het spel kan zo beginnen.
 Vorig jaar hebben wij hier een Nederlander, Jack v. Huijkelom bezocht die al 15 jaar In   Tanzania woont samen met zijn vrouw Rose, een Tanzaniaanse. Afgelopen zomer was   hij weer in Nederland en hebben wij samen met hem geluncht. Hij kwam zijn vriend   Kees opzoeken. Twee maanden daarna was hij overleden aan kanker. We wilden graag   zijn graf bezoeken . Het kerkhof hadden we zo gevonden maar zijn graf bleek zeer   moeilijk te zijn. Het onkruid staat een meter hoog en overwoekert alles.

 Na bijna een uur zoeken met vier man hebben we het graf gevonden..
 We hadden een plastiek bloemstuk gekocht in de stad en dat op zijn graf gelegd.
 We waren blij dat we de moeite hadden genomen om even bij zijn graf stil te staan.

Maandag 19 februari
Eindelijk is er weer stroom en hebben we weer WiFi..
Er zijn dagen dat we de hele dag geen stroom hebben. We raken er aan gewend. We hebben kaarsen, een zaklamp of een koplamp. En daarmee kunnen we douchen, eten, lezen enz.
Op het project loopt alles gesmeerd. Vandaag is de loodgieter geweest om bij het waterpunt de leidingen aan te sluiten. Morgen gaan we een ton van 2000 liter kopen die boven op het bouwwerk moet staan. Het is een hele klus maar omdat ze al een waterpunt eerder hebben gemaakt, verloopt het nu wat gesmeerder.
De timmerman heeft de ramen ingehangen waaraan we vandaag met 3 man hebben geschilderd.
Want morgen komt hij het glas zetten en dan is het makkelijk als ze al een keer geverfd zijn. Daarna moeten ze allemaal nog een keer geverfd worden. Er hangt nu een deur in het lokaal zodat we onze spullen kunnen laten staan.
Om het lokaal voor de kleintjes wat toegankelijker te maken is er een taludje aangelegd.
Enkele leraren komen klagen dat er geen bingo is.
Dat hadden we eerst beloofd maar hebben dat later teruggedraaid omdat we vonden dat de ouders van de gehandicapte kinderen het meer toekwam.
Als het niet meer verandert is dat a.s. donderdag.
Vandaag of morgen moeten we de spullen weer bij elkaar zoeken.
Er wordt nog steeds hard gewerkt maar wel met veel plezier en voldoening
Verstuurd vanaf mijn iPad

Zaterdag 24 Februari

Het zit er weer bijna op. We hebben weer veel bereikt.. Het waterpunt met 5 kraantjes bij het toiletgebouw is afgeleverd. Er staat een waterton van 2000 liter op. Dus volop water. Een klas is totaal gerenoveerd en voorzien van meubilair. Er kunnen weer 65 kleintjes in de klas terecht.
Een aantal schoolborden is weer geschilderd en verschillende taludjes zijn aangelegd om de hoogte naar de stoep te verkleinen. Door de heftige regenbuien wordt het zand vaak weggespoeld. Ongeveer 90 schoolbanken zijn door ons gerepareerd waardoor weer 200 kinderen een zitplaats hebben. Jan heeft geprobeerd om eental kinderen “Kom van het dak” te laten zingen. En het lukte redelijk. Beter dan het lied “ heb hele grote bloemkolen “. Dat liep niet zo gesmeerd.
Op donderdag hebben we met de ouders van de gehandicapte kinderen bingo gespeeld.
Het enthousiasme straalde er van af. Vrijdag was onze laatste dag op het project. We moesten toen iedereen vertellen dat het de laatste keer is geweest dat dat we naar Shirimatunda zijn gekomen. Gezien onze leeftijd wordt het te zwaar voor ons. We hebben verteld dat Joseph en Diana, de kok., mogen blijven en ook in de toekomst door ons betaald worden.Mama Prosper die ook altijd door ons werd betaald hebben we helaas moeten ontslaan. Dat was heel triest maar we kunnen niet anders. Er was veel verdriet. Vooral Joseph en Diana hadden het erg moeilijk. We hebben het wel uit kunnen leggen maar niettemin. Voor mama Prosper hebben we gezorgd dat ze een buffertje heeft zodat haar 2 dochters voorlopig in ieder geval verder kunnen met hun studie.
We hadden ook de opening van klaslokaal en waterpunt. Van een gulle gever hadden we geld gekregen en daarvan  2 goals laten maken die volop in gebruik zijn. Van VVR
Hadden we de nodige bollen gekregen. De schommels zijn weer hersteld en zijn weer volop in gebruik. Alle speeltoestellen worden goed gebruikt.
Vrijdagavond hebben we onze 4 werkers uitgenodigd in ons huis om te komen eten.
Fris gewassen en in mooie kleren verschenen ze in een tuktuk. Eerst het huis bewonderd en toen eten.
Spaghetti ging er goed in. En als toetjes hadden we ijs met slagroom en vruchten. We dachten hen daar echt mee te verrassen maar dat was niet zo. Ijs en slagroom kenden ze niet. Het was allemaal veel koud. Dan zaten er ook druiven in. En nog wel met pitjes.
De pitjes werden zorgvuldig uit gespuugd en verborgen in hun handen. Het toetje was dus niet zo’n succes maar de bingo weer des te meer.
Na een gezellige avond vertrokken ze weer met de tuktuk. Joseph huilend en zwaar
Verdrietig. Ook voor ons was het best moeilijk. Na 15 geweldige jaren hier zetten we ons project vanuit Riethoven door. We hebben hen beloofd dat we op afstand toch veel kunnen betekenen.
Er hiermee eindigt ons avontuur Ine Shirimatunda. Wie had toen kunnen denken dat we hier zo vaak zouden komen. We hebben het met heel veel plezier gedaan.vanuit Riethoven Blijven  wij werken voor de school in Tanzania en de dagopvang.